ကြာနီကန်ဆရာတော် ဦးဇဋိလ၏ ထေရုပ္ပတ္တိအကျဥ်း

.,................................................

ငယ်ဘဝ
.......
ဆရာတော်သည် ကြာနီကန်ရွာမှ ဇာတိချက်မြှပ်ရွာသားတစ်ယောက်မဟုတ်ပေ
မိဖများ ရေကြည်ရာမြက်နု လှည့်လည်နေထိုင်ရင်းမှ အခြေချမိချင်းဖြစ်သည်

စစ်ကိုင်းတိုင်း ငါန်းဇွန်မြို့နယ်၊ ရွှေတွင်းကုန်းကျေးရွာနေ ဦးရှိန် ဒေါ်ဒွန်း တို့မှ
သာသနာတော်နှစ် ၂၄၇၆
မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၉၄ တော်သလင်းလဆန်း ၁၄ ရက်
ခရစ်နှစ် ၁၉၃၂ စက်တင်ဘာလ ၁၃ ရက် ၈ နာရီတိတိအချိန်တွင်​ မွေးဖွားသန့်စင်သည်

အင်္ဂါသားဖြစ်ပါသည်
ငယ်အမည်မှာ မောင်စိုးတင်ဖြစ်သည်

မွေးချင်းငါးဦးရှိပြီး စတုတ္ထမြောက် သားရတနာဖြစ်သည်
မွေးချင်းများမှာ မတင်၊ မမှုန်ကြီး၊ မလှဖွေး၊ မောင်စိုးတင်၊ မောင်စိုးရှင် တို့ဖြစ်သည်

အသက်ခြောက်နှစ်ခန့်အရွယ်မှာပင် ၁၃၀၀ ပြည့် အရေးတော်ပုံကြီးနှင့်  မိုးခေါင်ရေရှားမှုကြောင့် ကျွဲ၊ နွား တိရစ္ဆာန်များ သေကြေပျက်စီးကြသောကြောင့် ကြာနီကန်ရွာ၏ အရှေ့ဖက်ရှိ လျှော်ဖြူပင်ရွာသို့ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်ခဲ့သည်

နိုင်ငံရေးမငြိမ်သက်မှုကြောင့် ၁၃၀၂ ခုနှစ်တွင် ကြာနီကန်ရွာသို့ ပြောင်းရွေ့ခဲ့ကြရပြန်သည်

ရှင်ဘဝသို့
..........
အသက် ၁၂နှစ် အရွယ်တွင် ညီဖြစ်သူနဲ့အတူ ရှင်သာမဏေပြုပြီး
ဘွဲ့တော်များမှာ  ရှင်ဇဋိလ နှင့် ရှင်ဝိမလ တို့ဖြစ်သည်

ငယ်ဆရာမှာ တောင်ကြာနီကန်ဆရာတော် ဦးဝဏ္ဏ ဖြစ်သည်

မန္တလေးမြို့သို့ ပညာသင်သွားရန် စီစဥ်စဲကာလမှာပင် ဖခင်ကြီးကွယ်လွန်လေသည်
ထို့ကြောင့် မိခင်ကြီးမှ ရှင်သာမဏေပြုနေသော သားတော်နှစ်ပါးမှ တစ်ပါးပါးတစ်ပြီး ဖခင်ကြီး၏ အိမ်ထောင်မှုတာဝန်ကို ထမ်းစေလိုရာ သားကြီးဖြစ်သော ရှင်ဇဋိလက  သာသနာမှာပိုမို မွေ့လျော်သည့်အတွက် သားငယ် ရှင်ဝိမလ လူထွက်သည်

သာသနာတော်နှစ် ၂၄၉၆
မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၁၄ ခုနှစ်၊ တပို့တွဲလပြည့်နေ့
၁၉၅၃ ဇန်နဝါရီလ ၂၉ ရက် ကြာသပတေးနေ့တွင်
ဆရာတော် ဦးဝဏ္ဏအား ဥပဇ္ဈာယ်ပြုလျက် ရှင်ရဟန်းဘဝ ခံယူတော်မူသည်

ရဟန်းဒကာမှာ မိခင်ကြီးဖြစ်သည်

များမကြာမီ မန္တလေးမြို့ ခင်မကန်တိုက်မှ ဦးရီးတော်စပ်သူ စာချဆရာတော် ဦးဇာဂရထံတွင် ပညာစည်းပူးရန် ထွက်ခွာခဲ့သည်

သင်ယူမှုတွင် ဆရာထံမှတိုက်ရိုက်သင်ယူခြင်းသာမက နားထောင်ခြင်းဖြင့်လည်းသင်ယူသည် ထိုခေတ်ထိုအခါက တရားဟောပြောသူ အများစုဟာ ဆရာတော်​၏ ကြားဆရာများသာဖြစ်သည်

တရားဟောပြီ
.............
အဟောအပြောဝါသနာထုံလှသော ဆရာတော်မှာ ရှင်ငယ်ဖြစ်သည့်အတွက် ပရိတ်သတ်နဲ့​ ဘီလူးတွေ့ ဒူးတွေ့ မဟောရတော့ ရှင်ဘဝမှာ အဓိပ္ပာယ်မဲ့သလိုဖြစ်လာသည် ရည်ရွယ်ချက်ပြောက်ပြီး လူထွက်ချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်

ဒီအကြောင်းကို ဦးရီးတော်ရိပ်မိ၍ အရှင်ဇဋိလအား ရှေ့မှောက်သို့ခေါ်​ပြီး
ဒီနေ့ ညနေ လေးနာရီ၊ လမ်းလယ်ဘုရားမှာ သီလပေး ပင့်ထားတယ်၊ အဲဒါ မင်းလိုက်သွားပြီး တရားလေး ဘာလေး တတ်သလောက် မှတ်သလောက် ဟောခဲ့ပေါ့ကွာ" ဟု ဆိုကာ ချော့မော့ စေလွှတ်လိုက်လေသည်

ဤသို့ ဓမ္မကထိကဖြစ်ရန် ကြိုးစားနေသလို တစ်ဖက်မှာလည်း "မောင်ညွန့်ဝေ" ကလောင်အမည်နှင့် သီချင်းများကို ကိုယ်တိုင် ရေးစပ်သည်။ ဆရာတော် ကိုယ်တိုင်ရေးသည့် "ကြာနီကန် ဖိတ်ခေါ်သံ"သီချင်းမှာ လွန်စွာနာမည်ကြီးသည်။

နုစဥ်အခါ တရားဟောပြောဖို့အသွား  ရွာလူကြီးမှ ရွာအဝင်မခံပဲ တားမြစ်ခံရတာမျိုးလည်းရှိသည် နောက်များမှ ငယ်ဆရာဦးဝဏ္ဏ၏ လက်ရင်းတပည့်မှန်းသိသဖြင့် ရွာလူကြီးမှု ကိုယ်တိုင်လာရောက်ပင့်ဆောင်သည်

ထို့နောက် မြင်းခြံမြို့ ဆယ့်နှစ်မုဒ်စေတီ ဘုရားပွဲမှ အစပြု၍ နိုင်ငံကျော် ဓမ္မကထိကတစ်ဦးအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိလာလေသည်

သပြေတေးသံသွင်းမှ  ကက်ဆက်အသံသွင်း၍ ဖြန့်ချီခဲ့သည်

နောက်ပိုင်းတွင် ဆရားတော်၏ တရားတော်များကို စူပါဟိုက် ၊ စေတမန်၊ အကိုင်း၊ ကရဝိတ်၊ ပုဂံ၊ တေးပုလဲ စသည့် တေးသံသွင်းများကပါ လိုက်ပါကူးယူဖြန့်ချီသည့်အတွက် နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းပိုမို ပျံ့နှံ့ခဲ့သည်

​လမ်းခွဲ
.....
အောင်မြင်ဆဲအခိုက်မှာပဲ ဝမ်းနည်းစရာ ကြုံတွေ့လာရသည် အကြောင်းမှာ ငယ်ဆရာ ဦးဝဏ္ဏ ပျံလွန်တော်မှုခြင်းဖြစ်သည်

ဖြေသာသည်က သူနိုင်ငံကျော် ဓမ္မကထိကတစ်ပါး ဖြစ်သည်ကို သူ၏မွေးဖခင် မတွေ့မြင်လိုက်ရပေမယ့် ငယ်ဆရာလည်းဟုတ် ​ကျွေးမွေးသွန်သင်ဆုံးမတတ်သည့် ဆရာမြင်တွေ့သွားပြီးမှ ပျံလွန်တော်မူခြင်းဖြစ်သည်

​ဆရာ၏ အန္တိမဈာပနကို ဇာတ်သဘင်၊ အငြိမ့်များဖြင့် တခမ်းတနားပြုပူဇော်ပြီး အရိုးတော်များကို ရွှေလောင်းတောင်ပေါ်တွင် ဂူဘုရားအဖြစ် တည်ထားသည်

ထို့နောက် ကြာနီကန်ကျောင်းတိုက်၏ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်တစ်ပါး ဖြစ်လာခဲ့သည်

အောင်မြင်လာသည့်အလျောက် အားပေးထောက်ခံသူများလည်းရှိသလို အတိုက်အခိုက် အတွန်းအတိုက် အပုတ်ချမှုများလည်း များစွာကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်

ဤသို့ ဆရာတော်သည် လောကဓံကို ကြံ့ကြံ့ခံရင်း.......

ဘဝနတ်ထံပျံလွန်တော်မူခြင်း
..........................
သာသနာတော်နှစ် ၂၅၂၂
မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၄၀
သက်တော် ၄၆ နှစ်
ဝါတော် ၂၆ ဝါ အရတွင်

တန်ခူးလပြည့်ကျော်သုံးရက်နေ့ ဘိုကလေးမြို့နယ်၊ မြင်းကကုန်းတွင် သုံးညဆက် ဟောကြားခဲ့သည့်အနက် နောက်ဆုံးညတွင်  အဿကမင်းနှင့်ဥပရိဒေဝီတို့၏ ချစ်တော့ချစ်တယ် ဒါပေမယ့် တရားတော်ကို ဟောကြားအပြီး ရန်ကုန်သို့ ပြန်ကြွ ထိုမှတဖန်

ကဆုန်လဆန်း ၆ ရက် ၁၁.၅.၁၉၇၈ ခုနှစ် သောကြာနေ့တွင် ချောက်မြို့မှ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီး ချောက်မြို့မှ ဆင်ဖြူကျွန်းသို့ တပည့်ငါးဦးနှင့်အတူ ဂျစ်ကားဖြင့်ကြွလာသည်

ဒရိုင်ဘာ မောင်သိန်းဇော်သည်  တစ်နာရီ ၃၀မှ ၃၅ မိုင်နှုန်းဖြင့် မောင်းနှင်လာခဲ့သည် ထနောင်းကွေ့သို့ ရောက်သောအခါ ကွေ့မည်အပြုတွင် ရော့တံပြုတ်ပြီး ယာဘက်သို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆွဲဆင်းသွားသည်  ထိုသို့ ဆင်းသွားသော်လည်း မြေပြင်မှာ ညီညာနေ၍ ရှေ့မှ ချုံနွယ်များဖြင့် တိုက်မိပြီး ရပ်တန့် သွားရန်သာရှိသည်။ သို့သော် အရှိန်နှင့် ပြေးလာသော ဂျစ်ကားသည် ရေမြောင်းကို ခေါင်းစိုက်ပြီး ကျွမ်းပြန်လျက် တိမ်းမှောက်သွားသည်။

ကားမှောက်ပြီး ၁၀ မိနစ်ခန့်တွင် ခရီးသည်တင် ကားတစ်စီးရောက်လာပြီး ကားပေါ်တွင် ပါလာသော မကွေးတပ်မတော် ထောက်လှမ်းရေးမှ တပ်ကြပ်ကြီး ချစ်လှိုင်က ဦးဆောင်၍ ဆရာတော်နှင့် ဒဏ်ရာရသူများကို ချောက်မြို့ ဆေးရုံသို့ ပို့ဆောင်ပေးလေသည်။ သို့သော် ဆရာတော်သည် ဦးခေါင်းထိခိုက်မိ၍ နှာခေါင်း သွေးထွက်ပြီး ဦးနှောက်အတွင်း သွေးထွက်သည့်ဒဏ်။ နံရိုးငါးချောင်း ကျိုးသည့်ဒဏ်။ တံတောင်ဆစ် အရိုးကျိုးသည့်ဒဏ်။ ယာဘက်ပေါင် ကျိုးသည့်ဒဏ်တို့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရရှိခဲ့တာကြောင့် လမ်းမှာပင် ပျံလွန်တော်မူခဲ့လေတော့သည်။

သရက်မြို့နယ်သတင်းထောက် ကိုမောင်မောင်ဇော်သည် ချောက်မြို့သို့ သွား၍ ဓာတ်ပုံမှတ်တမ်း ရိုက်ကူးပေးသော ချောက်မြို့ မျိုးမြန်မာဓာတ်ပုံတိုက်မှ ဦးသက်၊ ဆရာတော်အား ခွဲစိတ်စစ်ဆေးရသော ချောက်မြို့ ပြည်သူ့ဆေးရုံမှ တာဝန်ရှိသူများ။ ဆရာတော်အမှုကို စစ်ဆေးရသော ချောက်မြို့ အမှတ် (၁)ရဲစခန်းမှ စခန်းမှူးကြီး ဦးကျင်စမ်းတို့ကို တွေ့ဆုံ မေးမြန်းခွင့်ရခဲ့သည်။ စခန်းမှူး ဦးကျင်စမ်းက သူ၏ စစ်ဆေးတွေ့ရှိချက်များကို ဓာတ်ပုံ(၁၂) ပုံဖြင့် ဤသို့ရှင်းပြပေးသည်။

ဆရာတော်၏ ဈာပနသတင်းသည် ကြေးမှုံသတင်းစာတွင်ဖော်ပြခဲ့သည်

ဝါဆိုလဆန်း ၅ ရက်နေ့၊ ညနေ ၃ နာရီအချိန်တွင် သုံးရက်တိုင်တိုင် အခမ်းအနားကျင်းပ၍ လူတစ်သောင်းကျော်တို့ လိုက်ပါပို့ဆောင်ကာ ငယ်ဆရာဦးဝဏ္ဏ သင်္ဂြုဟ်ရာ ကျောက်ကလာပ်မှာပင် မီးသင်္ဂြုဟ်ခဲ့လေသည်။ အရိုးအိုးကိုကား ရွှေလောင်းတောင်ပေါ်တွင် တင်ထားလေသည်။

..........

ဆရာတော်၏ တရားတော်များမှ ဘဝပုံရိပ်များ

ငယ်ငယ်က ကျုပ်တို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်နဲ့ အဖေ ထင်းခွေသွားရင် ညီလေးက ထင်းတွေလိုက်ကောက်ပါရဲ့ ကျုပ်ကတော့ အရိပ်ရှာ ကျောက်တုံးခေါင်းခုပြီး အိပ်တာပဲ ဒီကတည်းက အဖေကပြောတယ် ငါ့သားကြီးရင် ဘုန်းကြီးဝတ်မှာပါကွာတဲ့

ကျုပ်ဆရာက မင်း မန္တလေးမှာနေရင် စ,ဒ,ဘ,ဝ   ဆိုတဲ့ အင်းနဲ့ အညီနေရမယ်တဲ့
စ - စောစောထ
ဒ - ဒုန်းပြေး
ဘ - ဘုံလောင်းတိုးပြီး
ဝ - ဝဝစားနိုင်ရမယ်

တစ်ခါသား ဆွမ်းခံပြန်အလာ ကျောင်းသူကောင်မလေးထင်ပါရဲ့ စက်ဘီးနဲ့ နောက်ကဝင်တိုက်တယ် ကျုပ်ကဒီအကြောင်း ကဗျာထည့်ရေးတော့ အရှင်ဘုရား တပည့်တော်စောင်းရေးတာမဟုတ်လားတဲ့ တည့်တည့်ရေးတာကို

စာသင်သားဆိုတာလည်း တယ်မလွယ်လှဘူး ကျုပ်က ဗမာမမြင်လို့ ဆွမ်းဝင်ရပ်တာပါ သူ့ယောကျ်ားတရုတ်ကဆဲတော့ နောင်ဂျိမ်းဝင်ချမှ ဒီဗမာမထွက်လာတယ် မယားထိဓားကြည့်တဲ့ လင်ထိတော့လည်း တစ်ခုခုကြည့်စရာရှိဟန်တူတယ် ဒီလိုနဲ့ အထိုင်အိမ်ရဖူးပါတယ်

ကျုပ်လည်း မကောင်းတဲ့ဘက် ဉာဏ်အတော်သွက်ခဲ့တာကိုး ငါ့ညီများ မင်းတို့ဓာတ်ပြားသီချင်းကြိုက်တာအပြော့ရယ် ငါတို့များ ပါးစပ်ထဲတင် အပုဒ်၄၀၀လောက် အလွတ်ရတယ်

ကျုပ်ကမောင်ညွန့်ဝေဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ ကြာနီကန်ဖိတ်ခေါ်သံအပါအဝင် သီချင်းတော်တော်များများရေးဘူးတယ် ရေအကျိုးတို့ ဆွမ်းအကျိုးတို့ရောပေါ့

ကျုပ်လည်းစိတ်ကစားခဲ့ဖူးပါရဲ့ ကောင်မလေးကအတော်လှကိုး
သူ့နာမည်က မခင်သန်းတဲ့ဗျာ ကျုပ်က သူ့မောင်လေးစာပေးခိုင်းတာကိုး ဒီတော့သူက ​စာပြန်လာတယ် ချိန်းစာပါ ချိန်းမယ်ချိန်းတော့ ဘုန်းကြီးရှေ့ချိန်းတယ် ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာ လူကွယ်ရာချိန်းရတာမျိုးမဟုတ်လား

ကျုပ်ကဘယ်သူဟောဟောနာတယ် မန္တလေးက မထွန်းရှင်တောင်သွားနာလိုက်သေး ကြိုက်ပဗျာ တရားပြောတာ

ကျုပ်တရားပွဲတိုင်း ရှေ့ပိုင်းဝိပဿနာဟောပါတယ်ဗျာ ကက်ဆက်ဖမ်းတဲ့သူတွေက ဝိပဿနာများဟောရင် တုတ်တုတ်တောင်မလှုပ်ဘူး နောက်ပိုင်းဇာတ်တော်ကြီး စကြတော့ဆိုတာနဲ့ ဘယ်ကဘယ်လိုပေါ်လာမှန်းမသိဘူး အလျှိုလျှိုနဲ့

​ကျုပ်အသက်လေးဆယ့်ငါးကကျော် လေးဆယ့်ခြောက်ရောက်တော့ အင်း.. ငါတရားစို ဟောခဲ့တာကြာပြီ တရားခြောက်ပြန်ဟောအုံးမှပါပဲလို့ အာသီသဖြစ်မိတယ်

စသည်ဖြင့် ဆရာတော်ဟာ သူ့ရဲ့​တရားပွဲတွေမှာ ပရိတ်သတ်များ သောတမငြီးစေဖို့ သူ့ဘဝဖြစ်စဥ် တစ်စိတ်တဒေသကို ရံခါတိုင်းမှာ ခပ်သောသောလေး​ ပြောပြတတ်တယ်
.....

ကိုး ဆရာ ဦးကျော်ညွန့် မြန်မာ့အလင်းအယ်ဒီတာ ရေးသား​ပြုစုသော
နိုင်ငံကျော်ဓမ္မကထိက ကြာနီကန်ဆရာတော် ထေရုပ္ပတ္တိနှင့်ဖြစ်ရပ်များ စာအုပ်မှ

သန်းထွန်းလေး (အင်းတဲရွာ)
အောင်ညီကိုရွှေထည်စက်ဖြတ်လုပ်ငန်း